Douwe en Gijs

Douwe en Gijs (met witte touwtjes aan zijn trui en lichtere jas) zijn 15 jaar. Ze zijn mijn jongste tweeling. Hoe fijn zal het voor hun ouders zijn om zulke zoons te hebben, aardig, gevoelig, verstandig, meelevend, openhartig.
Douwe is de oudste. Hij zit op het tweetalig VWO, Gijs zit op de Mavo. Hij vindt dat niet erg want: ‘thuis merken we helemaal geen verschil’.

Hun ouders zijn gescheiden, maar de jongens kunnen het gelukkig goed vinden met hun nieuwe stiefvader. Soms wonen ze bij hun vader. Dat is ook fijn: mannen onder elkaar. Er is overigens ook nog een iets ouder zusje.

Douwe is de rationele van de twee, dat is zonneklaar. Gijs is dromeriger, nog meer kind zoals hij zelf zegt, nog meer op zijn moeder gericht. Hij heeft ook wat minder ambitie om dingen voor elkaar te krijgen. Douwe is meer oplossingsgericht, constructief, maakt plannen. Maar hij vertelt ook: als Gijs moet huilen, begin ik ook. Hun moeder onderneemt geregeld activiteiten, bewust met alleen een van de twee.

Als een van de broers een jaar naar het buitenland zou gaan, zou Gijs zich enorm vervelen want ze doen heel veel samen, bijvoorbeeld gamen en voetballen in hetzelfde team. Douwe zegt ook dat hij er niks aan zou vinden. Ze voelen wel enige competitie met elkaar in het voetbalteam en soms is er ook wel sprake van jaloezie, bijvoorbeeld als een van de twee niet wordt uitgenodigd op een feestje en de ander wel. Maar ze nemen het ook altijd voor elkaar op. Ze zeggen: we zijn broers, maar ook vrienden.

Toen ze werden geboren was Gijs er wat slechter aan toe, hij was wat kleiner. Nu is hij wat langer en zwaarder. Ze zijn best makkelijk uit elkaar te houden, maar proberen een nieuwe leraar nog wel eens met succes voor de gek te houden. Als een van de twee een meisje leuk vindt, gaat de ander dat meisje expres een beetje afkraken.

Gijs wil later mensen helpen. Misschien een beroep in de zorg. Douwe houdt van techniek. Hij spreekt goed Engels.
Ze wilden op een tank gefotografeerd worden, al vind ik ze de minst oorlogszuchtige pubers die ik ooit heb gezien. Zachte, verstandige, lieve jongens, dat zijn ze.

Ik had nooit gedacht dat een zo jonge tweeling al zo verschillend zou kunnen zijn van karakter.