Marleen en Marion

Marleen (in het geel) is de oudste en dat heeft veel impact. Ze voelt zich ook echt de oudste en de verantwoordelijkste. Marion voelt zich in het gezin echt de middelste (er is nog een drie jaar jongere broer). Ze zijn nu 52. Beiden zijn in hun werkende leven begonnen als juf voor de klas, ze deden samen de Pabo en het was zelfs zo dat ze op een gegeven moment samen dezelfde klas deelden (allebei op verschillende dagen).

We hadden het plan om buiten foto’s te maken, maar het was tamelijk donker en het regende nogal, je ziet op de foto de druppels nog op de (gelijke) brillen van deze vrolijke tweeling.
Voor Marion knelt de tweelingband soms een beetje, ze wil haar eigen vrienden en eigen leven hebben. Marleen is daar makkelijker in. Toen ze de bril van haar zus een succes vond, kocht ze dezelfde. Marion zou zoiets nooit doen. Toch kopen ze soms (per ongeluk?) dezelfde kleren, maar als ze ergens heen gaan zorgen ze wel dat ze ze niet tegelijk dragen.
Toen het erop leek dat Marleen (in een andere baan) de baas van Marion zou worden, vonden ze dat allebei te ver gaan. Marleen heeft de baan niet genomen. En anders had Marion een andere baan gezocht.

Over sommige herinneringen zijn ze heel expliciet: ze zijn er allebei van overtuigd dat ze bepaalde gebeurtenissen zelf hebben meegemaakt en de ander niet. Wie er gelijk heeft, daar zullen we nooit achter komen.

Allebei vinden ze de ander het meest dominant, maar ze zijn het erover eens dat Marion kritischer en perfectionistischer is.
Marleen heeft kinderen. Marion niet, maar ze voelt zich erg verbonden met de kinderen van haar zus. Dat is wederzijds. Als de kinderen eens een conflict hebben met hun moeder, gaan ze naar tante en zo komt het altijd weer goed.
Ze wonen op loopafstand van elkaar en sinds enige tijd hebben Marleen en Marion de zamibo ingevoerd: een zaterdagmiddagborrel met zijn tweeën, om even samen te kunnen bijkletsen. Ik mocht deze keer ook meedoen en dat was reuze gezellig.